Die vergelyking van staal met saamgestelde materiale vir die vervaardiging van opleggerbakkies behels veral die ondersoek na treksterkte, aangesien dit 'n maatstaf is van hoe goed 'n materiaal teen spanning kan weerstaan. Staal blyk steeds gewild te wees omdat dit 'n taai materiaal is, veral die hoësterkte variëteite soos A36 of A572-graad staal. Hierdie soorte staal kan gewoonlik kragte hanteer tussen 400 en 550 MPa. Saamgestelde materiale vertel egter 'n ander storie. Koolstofveselversterkte polimere steek uit met treksterkte waardes wat soms tot 800 MPa kan styg, maar hierdie getalle is sterk afhanklik van die presiese tipe saamgestelde materiaal en die vervaardigingsproses wat gebruik is. Ten spyte van hierdie teoretiese oorheerskappe, behou staal steeds die voorkeur in die meeste werklike toepassings. Neem byvoorbeeld opleggerbakkies met staalbodies wat deur maatskappye soos J&J vervaardig word vir hul SE-reeks. Hierdie voertuie lewer beter resultate onder swaar lasse en volumes wat in die daaglikse bedryf belangrik is. Die bedryf het ook standaarde vir die toetsing van materiale, soos ASTM A370, wat help om oor die algemeen kwaliteit te waarborg.
Die gewig van 'n lorrie se bak maak werklik 'n verskil as dit kom by die hoeveelheid brandstof wat die voertuig verbruik. Staalbakkies is baie stewig, maar hulle voeg aansienlike gewig by, wat lei tot 'n hoër brandstofverbruik van hierdie groot masjiene. Sommige studies dui daarop dat indien 'n lorrie 10% swaarder word, die brandstofeffektiwiteit met tussen 5 en 7 persent daal. Aan die ander kant het vervaardigers begin eksperimenteer met saamgestelde materiale wat baie ligter is as tradisionele staal. Hierdie ligter alternatiewe stel vragmotors in staat om meer las te dra sonder om ekstra gewig aan die voertuig toe te voeg. Die verskil is ook sigbaar in daaglikse operasies. Neem aluminium vragmotors as voorbeeld. Hulle verbruik minder brandstof tydens hul ritte en kan groter lasse in een keer vervoer. Vir maatskappye wat vloote bestuur, vertaal dit na werklike besparings op brandstofkoste sowel as verminderde omgewingsimpak oor tyd.
Hoe goed 'n materiaal teen korrosie weerstaan, speel 'n groot rol wanneer jy tussen staal- en saamgestelde dumptruck-rompe moet kies. Staaltrucks is taai, maar het beskerming teen dinge soos vog, pad-sout en aggressiewe chemikalieë vanaf nywerheidsone nodig. Sonder die regte bedekking of galvanisering word roes met verloop van tyd 'n probleem. Die meeste eienaars vind hulself uit ekstra geld spandeer aan gereelde opknappings net om hul voertuie behoorlik aan die gang te hou. Saamgestelde alternatiewe vereis nie al daardie spesiale behandelings nie, aangesien hulle vanself beter teen korrosie weerstaan. Onderhoudskoste daal aansienlik met saamgesteldes, al is daar steeds iets om vir te wag. Langdurige sonblootstelling kan sommige saamgestelde materiale uiteindelik afbreek, maar selfs dan is die oplossings gewoonlik eenvoudiger en goedkoper as wat dit is om met roeskolle op staal te werk. Vir vlootbestuurders wat moeilike omgewingsomstandighede trotseer terwyl hulle binne 'n begroting probeer bly, maak die kennis van hierdie verskille 'n wêreld van verskil wanneer die beste opsie vir hul operasies gekies moet word.
Skuurwaens wat in myne en kwekers werke moet 'n goeie weerstand teen slytasie hê om die harde omstandighede te oorleef. Die verkeerde materiaalkeuse beteken dat jy óf voortdurend onderdele moet vervang óf ekstra aan instandhouding moet spandeer. Staal is gewoonlik die voorkeur omdat dit beter bestand teen slytasie is. Veldtoetse van verskeie mynoperasies het getoon dat staal-skuurbodies baie langer kan hou voordat herstel of vervanging nodig is. Alhoewel ander materiale ook gebruik word, is daar niks wat staallegerings kan klop wanneer dit by die growwe goed kom wat daagliks in kwekers voorkom nie. As jy na werklike slytasiedata kyk, hou staal net beter stand teen alternatiewe soos aluminium, veral wanneer dit voortdurend deur slytende materiale soos sand en gruis getref word tydens operasies.
Laaiwa-krane ervaar ernstige slytasie as gevolg van ekstreme weerstoestande, wat beïnvloed watter materiale vervaardigers kies vir die konstruksie daarvan. Wanneer daar gekyk word na staal teenoor saamgestelde opsies, gedra hulle hulself heel anders onder moeilike klimaatstoestande soos vriespunte of reënstorme. Staal hou gewoonlik redelik goed teen veranderende weerpatrone, al sal dit mettertyd roes vorm tensy dit behoorlik met beskermende behandelings bedek is. Saamgestelde materiale hou beter stand teen dinge soos vog en temperatuurswaaie, maar hierdie materiale worstel soms met langtermynblootstelling aan sonlig. Uit 'n blik op die sektordata blyk dit dat stalen laaiwaens in koue klimaatgebiede effens langer hou indien hulle goed onderhou word, terwyl saamgestelde eenhede daar vinniger kan degradeer. Die keuse van die regte materiaal is regtig belangrik om sodoende die strukturele integriteit van laaiwaens te behou en die maksimum dienslewe daarvan te verkry.
Die soort materiaal wat gebruik word, maak 'n reuse verskil as dit by die leeftyd van opleggerbakkies kom, veral die groot een wat vir moeilike werk gebruik word. Hierdie reuse masjiene het materiale nodig wat die klop oor tyd in rowwe toestande kan weerstaan. Vlootbestuurders wat ons gespreek het, sê staal hou langer as ligter opsies soos aluminium omdat dit eenvoudig nie so vinnig uitmekaar val nie. Die hoofprobleme wat slytasie veroorsaak, is die konstante spanning van swaar lasse en allerhande growwe rommel wat oral vassteek – dinge waarmee staal baie beter klaarkom. Volgens mense wat die bedryf van binne ken, maak die keuse van die regte materiaal werklik 'n verskil. 'n Mens moet regtig kyk na die soort projekte wat dag na dag uitgevoer word voordat 'n besluit geneem word. Dit is nie net teorie nie – mynmaatskappye en kontrakteurs oor die hele land het groot verskille in die leeftyd van toerusting gesien, afhangende van hul keuse van materiaal.
Die oorlaaibakkies wat op stedelike konstruksieprojekte gebruik word, moet teëkom aan redelik moeilike vereistes wat beteken dat die keuse van die regte materiale baie belangrik is. Hierdie stedelike werfs het behoefte aan voertuie wat in staat is om allerlei swaar goed te vervoer - dink aan betonblokke, demonteeringsafval, en soms selfs staalbalks. Wanneer dit by die materiale vir die bakkies se laadbakke kom, maak die regte keuse 'n groot verskil in hoe goed hulle daagliks presteer sonder om te breek of te omslagrig te word om op benoude strate te beweeg. Plaaslike reëls speel ook 'n rol in hierdie besluit. Stede het streng beperkings op geraasvlakke en uitstoot, daarom kies baie aannemers vir ligter opsies wat brandstof spaar en minder belasting op die enjin plaas. Hierdie benadering dek beide die bedryfskoste en die vereistes van die komplekse stedelike regulasies gelyktydig.
Vir maatskappye wat met swaar aggregaat vervoer werk, is die regte materiaalkeuse vir oplaai bakke baie belangrik wanneer daar gesoek word na die beste kombinasie van dra-vermoë en duursaamheid. Voertuie wat in hierdie soort werk gebruik word, moet gewig reg oor hul gestel versprei sodat hulle swaar lasse kan dra sonder dat dit oor die kant val of tydens vervoer uitmekaar val. Staal is al lank die gewilde keuse omdat niemand sy sterkte bevraagteken nie, maar nuwer samestelopsies verminder werklik die algehele gewig, wat beteken dat meer vrag gelas kan word. Sommige aannemers wat oorgeskuif het vanaf gewone koolstofstaal na iets soos hoë-gehalte roesvrye staal, meld beter slytasie-weerstand en brandstofbesparing, al is die aanvanklike belegging duurder. Om daardie perfekte ewewig te vind waar die voertuie nie te lig is sodat hulle maklik breek nie, maar steeds genoeg ekstra gewig kan dra, maak 'n reuse verskil in daaglikse bedryf.
Die totale eienaarskapskoste, of TCO, speel 'n groot rol wanneer daar besluit word oor die materiale vir oplaaiwaens. Dit sluit die aanvanklike koste in, sowel as die onderhoud wat benodig word en die brandstofdoeltreffendheid oor 'n lang tydperk. Staal oplaaiwaens is gewoonlik goedkoper aan die begin, maar dit vereis meer herstelwerk en het 'n korter lewensduur as saamgestelde bode, veral die wat van roesvrye staal gemaak is. Hierdie saamgestelde materiale roes nie so maklik weg of raak nie so maklik beskadig nie, wat beteken dat daar minder besoeke aan die werkswinkel nodig is en minder tyd verlore gaan weens ongebruik. As al hierdie faktore saam beskou word, kry maatskappye 'n duideliker prentjie van die werklike koste. Wanneer ondernemings staalbode met saamgestelde bode vergelyk, vind hulle dikwels dat dit meer geld aanvanklik werd is om te spandeer, aangesien dit uiteindelik geld spaar deur verminderde onderhoudskoste en beter presteer oor tyd heen.
Die HOWO TX 6,5 m oplegger trek die aandag weens sy stewige staalraam, wat dit 'n topkeuse maak vir enigiemand wat iets nodig het wat deur rowwe behandeling kan hou. Dit is deurlopend gebou met hoësterkte staal, wat beteken dat die voertuig swaar klop kan hanteer sonder om teken van slytasie te toon, en dus duur langer as baie ander mededingers op die pad vandag. Die versterkte staal wys sy beste werk in uitdagende situasies waar gewone voertuie sou worstel, dink aan stedelike demonteerterreine of die vervoer van konstruksie-afval in die omgewing. Meganici en operateurs wat gereeld met hierdie opleggers werk, rapporteer dat hulle selde herstelwerk nodig het, selfs na jare van diens, veral wanneer dit met ander modelle in dieselfde prysklas vergelyk word. Dit is nie verrassend nie dat hierdie oplegger steeds gewild is in die tweedehandse mark, waar besighede wat betroubare toerusting soek sonder om 'n fortuin uit te spandeer, hulle maand ná maand bly aanskaf.
Vir enigiemand wat ernstige gewig moet verskuif, steek die HOWO TX 6,8 m uit as iets spesiaals weens die hoeveelheid wat dit kan dra. Toegerus met 'n 8X4-aandryfstelsel en amper 10 meter lank, is hierdie dier gebou vir besigheid wanneer daar geen ruimte is vir kompromieë met betrekking tot lasvermoë nie. Wat dit regtig uitken, is daardie stewige boubesonderhede waar niemand oor praat nie, maar wat almal voel. Die chassis is nie net versterk nie – dit is byna kogelvast teen daaglikse slytasie terwyl die ratkas dag na dag sonder knipper oorleef. Die meeste bestuurders wat al met hierdie tipes motors gewerk het, sweer hulle lewens lank daarop bo ander modelle in dieselfde prysklas. Hulle hou eenvoudig langer in rowwe toestande en bly presteer betroubaar, selfs wanneer hulle tot hul perke gedruk word. Geen wonder nie dat soveel logistieke ondernemings oor verskeie nywe oorgeskuif het na HOWO TX vir al hul swaarwerkbehoeftes nie.
Gebou om te weersleef, kom die HOWO T7H 8.5m toegerus met kenmerke wat dit help om die toets van tyd op moeilike paaie te deurstaan. In die hart daarvan sit die kragtige Sinotruk MC13.54-50-enjin, gekoppel aan 'n lynwaterkoelsisteem wat dinge glad laat loop, selfs tydens lang ritte. Hierdie opstelling lewer nie net soliede krag nie, maar help ook om enjintemperature onder beheer te hou, wat beteken minder stres op komponente oor tyd. Reëlmatige nasienings is ook belangrik – mense wat by die geskeduleerde instandhoudingsroetine bly, rapporteer beter resultate van hul trekkers. Ons het vanaf baie operateurs gehoor wat sweer by die model se hardheid, en genoem hoe min hulle ondervind van uitvalle in vergelyking met ander voertuie daar buite. Vir besighede wat kyk na vlootbeleggings wat jaar na jaar uitkeer, lyk die T7H soos 'n slim keuse, gebaseer op wat werklike gebruikers sê.
Kopiereg ©
EN
AR
BG
HR
CS
DA
NL
FI
FR
DE
EL
HI
JA
KO
PL
PT
RO
RU
ES
TL
ID
SR
UK
VI
SQ
TH
TR
AF
MS
HY
AZ
KA
BN
LO
LA
MN
MY
KK
UZ
KY
